Een spetterend begin en een knaller als afsluiting. Daar tussenin een werveling van muziek, poëzie en relevante beelden. Het vrijheidsconcert op 5 mei in de Oosterkerk door Koninklijke Zangvereniging Sappho met de nieuwe, speciale vrijheidscompositie Liberté van dirigent en componist Wouter Hakhoff leverde een staande ovatie op. Het enthousiasme en het plezier van muziek maken spatten ervan af. Het publiek was al even enthousiast. “Fantastisch”, “geweldig”, “indrukwekkend, waren veelgehoorde kwalificaties na afloop. “Het kwam echt binnen.”
Hoornse oudste zangvereniging verzorgde kort na de bevrijding, op 29 juli 1945, onder leiding van toenmalig dirigent en componist Gerard Boedijn een vrijheidsconcert. Boedijn schreef daarvoor een speciale vrijheidscompositie op een gedicht van de Vlaamse dichter Hendric Isaac: “Mijn lant wil niet meer treuren”.
Acht gedichten
Tachtig jaar later deed zijn opvolger Wouter Hakhoff, het dik over. Hij zette maar liefst acht gedichten op muziek; uit verschillende tijden en landen en in verschillende talen. Ze belichtten het thema vrijheid van alle kanten, net als de poëzie tijdens dit concert. Die kwam van stadsdichter Levi Noë, van de Syrische Yara Yahida en van de Oekraïense Vera Magdich. Zij legden met hun persoonlijke gedichten de link met de actualiteit.
Met het zwaaiend en roepend binnenkomen van het koor door de volle kerk dat het vrede was, en het zingen van het aanstekelijke Liberté op een gedicht van de Franse schrijver Paul Eluard, was de toon gezet. Mooi en toepasselijk waren de historische beelden van de bevrijding in Hoorn die tegelijkertijd op scherm waren te zien.
Levensverhaal Frisia
Onder muzikale begeleiding van het Pavadita String Quartett vertelde Sappho-voorzitter Margot Bakels ingetogen het tragische levensverhaal van Frisia Nora Benima. Deze Joodse penningmeester moest haar werk opgeven toen Joden geen lid meer mochten zijn van niet-Joodse verenigingen. Ze werd vermoord door de nazi’s en stierf in de gaskamers van Sobibór, 32 jaar jong.
Daarna volgde een aaneenschakeling van muzikale hoogtepunten en kon het publiek via camera op beeld meekijken naar organist Mark Heering. Soliste Marinet Koeman maakte met haar warme en invoelende stem indruk met haar vertolking van het gedicht Paz van de Chileense dichter Pablo Neruda.
Tussen al het muzikale geweld, dat bezoekers op het puntje van hun stoel bracht, brachten de bijdragen van stadsdichter Levi Noë een weldadige stilte. Zoals bij het gedicht: “Ik ben stil”.
Hoorns Harmonie Orkest
Na de pauze verzorgde het Hoorns Harmonie Orkest, de opvolger van Kunst naar Kracht, dat er ook tijdens de oorlog al was, het tweede deel van het programma. Deze semi-professionals brachten onder meer delen uit Soldaat van Oranje en de films Dunkerk en Saving Private Ryan ten gehore.
Het concert eindigde met een reprise van het stuk Liberté waar slagwerker Glenn Libaut losging, net als de zangers van Sappho die vanuit de kerk nog een keer alles gaven. Tot groot enthousiasme van het publiek dat enthousiast meeklapte.
Alle verwachtingen overtroffen
Christa van Hees van Comité 40-45 Hoorn, nam ruim twee jaar geleden het initiatief voor dit concert. Ze vertelde dat het concert alle toch al hooggespannen verwachtingen had overtroffen en bedankte voorzitter Margot Bakels en dirigent Wouter Hakhoff met bloemen. Bij de première deelden leden van het comité vrijheidskoeken uit, gesponsord door drie bakkers in Hoorn. Zowel het middag- als avondconcert waren volledig uitverkocht.
Zie hier een foto-impressie van fotograaf Benno Ellerbroek van dit concert
Kijk voor meer foto’s naar de uitgebreide reportage die Benno op zijn eigen facebook-bedrijfspagina plaatste.
